ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΤΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΥΛΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

  Η έκτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι αφιερωμένη στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού από τον Κύριο, όπως μας διηγείται το Ευαγγέλιο του Ιωάννου (Ιωάν. 9, 1-38). Η Εκκλησία μάς καλεί να εμβαθύνουμε όχι μόνο στο ιστορικό γεγονός του θαύματος, αλλά και στο βαθύτερο πνευματικό του μήνυμα: τη μετάβαση από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της αλήθειας του Θεού. Ο Τυφλός και η Ανάγκη του Ανθρώπου για Φως Ο εκ γενετής τυφλός δεν είχε ποτέ γνωρίσει το φως. Η ζωή του ήταν βυθισμένη σε σωματικό σκοτάδι, αλλά και κοινωνική περιθωριοποίηση. Θεωρούνταν αμαρτωλός, "καταραμένος" από τον Θεό, σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις. Μπροστά σε αυτόν τον άνθρωπο, ο Χριστός δεν στέκεται με κριτική διάθεση, αλλά με έλεος και αγάπη. Δημιουργεί πηλό, τον αλείφει στα μάτια του και τον στέλνει να λουστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Εκεί, με την υπακοή και την πίστη του, ο τυφλός ανακτά το φως του. Η πράξη αυτή θυμίζει τη δημιουργία του ανθρώπου στον Παράδεισο: ο Χριστός, ο νέος Δημιουργός, αναπλάθει τον άν...

Η πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι αφιερωμένη στην ευαγγελική συνάντηση του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα στο φρέαρ του Ιακώβ (Ιωάν. 4, 5-42). Πρόκειται για έναν διάλογο συγκλονιστικό και σωτήριο, γεμάτο φως και αλήθεια, που αποκαλύπτει τη βαθύτερη δίψα της ανθρώπινης ψυχής για το αληθινό νερό της ζωής. Ο Χριστός αναζητεί τον Άνθρωπο Ο Κύριος, κουρασμένος από την οδοιπορία, κάθεται στο πηγάδι και ζητά νερό από τη γυναίκα. Με αυτή την απλή αίτηση, ο Χριστός ανοίγει τον δρόμο για μία μεγάλη πνευματική αποκάλυψη. Ο Χριστός δεν περιμένει τον άνθρωπο να Τον αναζητήσει· Εκείνος πρώτος πλησιάζει, πρώτος μιλάει, πρώτος ζητά. Με τρόπο ταπεινό και γεμάτο αγάπη, εισέρχεται στον κόσμο του άλλου, ακόμη κι αν αυτός ο άλλος είναι ξένος, αμαρτωλός ή κοινωνικά αποκλεισμένος, όπως η Σαμαρείτιδα. Η δίψα του Χριστού — δίψα όχι τόσο για νερό, όσο για τη σωτηρία της ψυχής — εκφράζει τη θεία αγάπη που δεν γνωρίζει όρια. Το Ύδωρ το Ζών Ο Χριστός αποκαλύπτει στη Σαμαρείτιδα ότι μπορεί να της δώσει...

Την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η Εκκλησία μας προβάλλει τη θαυμαστή θεραπεία του Παραλύτου από τον Κύριο, όπως μας τη διηγείται το Ευαγγέλιο του Ιωάννου (Ιωάν. 5, 1-15). Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί απλώς μία ιστορική αφήγηση θαύματος, αλλά μία βαθιά αποκάλυψη για τη δύναμη της Αναστάσεως και της θείας αγάπης που ζωοποιεί τον άνθρωπο. Ο Πάσχων Άνθρωπος και το Έλεος του Θεού Ο παράλυτος της Βηθεσδά είχε τριάντα οκτώ χρόνια καθηλωμένος στην ασθένειά του. Ένας άνθρωπος ξεχασμένος από όλους, αβοήθητος, έρμαιο της αρρώστιας και της μοναξιάς. Και όμως, ακριβώς σ' αυτόν, τον πιο αδύναμο και ταπεινωμένο, στρέφεται το βλέμμα της θείας ευσπλαχνίας. Ο Χριστός δεν τον ρωτά εάν έχει πίστη ή αν αξίζει τη θεραπεία· Τον ρωτά μόνο: «Θέλεις υγιής γενέσθαι;» Θέλεις να σωθείς; Θέλεις να ζήσεις αληθινά; Η θεραπεία του Παραλύτου δείχνει ότι ο Θεός αναζητά τον άνθρωπο ακόμη και μέσα στην αδυναμία και την αμαρτία του. Δεν ζητά τελειότητα, αλλά καρδιά που να επιθυμεί την ίαση και την κοινωνία μαζ...

Η τρίτη Κυριακή μετά το Άγιο Πάσχα είναι αφιερωμένη στις Άγιες Μυροφόρες γυναίκες, τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας και τον Νικόδημο. Η Εκκλησία μας προβάλλει το παράδειγμά τους ως ύψιστη μαρτυρία πίστεως, αγάπης και θάρρους απέναντι στο Μυστήριο του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού. Οι Μυροφόρες: Υπόδειγμα Αγάπης και Αυτοθυσίας Οι Μυροφόρες ήταν εκείνες οι γυναίκες που, αψηφώντας τον φόβο των Ιουδαίων και τον κίνδυνο της σύλληψης, έσπευσαν νωρίς το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, να αλείψουν με μύρα το άγιο Σώμα του Κυρίου. Ο θείος έρωτας που έκαιγε τις καρδιές τους νίκησε κάθε λογική δισταγμό, κάθε ανθρώπινο φόβο. Με μύρα στα χέρια και πίστη στην καρδιά, έγιναν οι πρώτες που άκουσαν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως: «Μὴ φοβεῖσθε· ἠγέρθη!» (Μάρκ. 16,6). Η Εκκλησία τιμά την τόλμη και την αφοσίωσή τους, που υπερβαίνει την ανθρώπινη αδυναμία και γίνεται φωτεινό παράδειγμα για κάθε πιστό, άνδρα ή γυναίκα, που αγωνίζεται να ζήσει εν Χριστώ. Ιωσήφ και Νικόδημος: Μαθητές Κρυφοί κα...