ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΤΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΥΛΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην νεότερη ελληνική ιστορία. Δεν είναι όμως μόνο μία στρατιωτική ή εθνική νίκη. Είναι και μια πνευματική παρακαταθήκη, που φέρει ισχυρά θεολογικά μηνύματα: πίστη, ελευθερία, αυτοθυσία και αγάπη προς την πατρίδα και τον συνάνθρωπο. Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα επέδωσε τελεσίγραφο στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά , απαιτώντας την ελεύθερη διέλευση ιταλικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Η απάντηση του Μεταξά –το θρυλικό « ΟΧΙ »– έγινε η αρχή της ελληνικής συμμετοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα σε λίγες ώρες, ο ελληνικός λαός, παρά τη φτώχεια, τον κακό εξοπλισμό και τις δύσκολες συνθήκες, αντιστάθηκε ηρωικά στα βουνά της Πίνδου. Ο ελληνικός στρατός όχι μόνο αναχαίτισε την ιταλική εισβολή αλλά και αντεπιτέθηκε, απελευθερώνοντας τμήματα της Βορείου Ηπείρου. Η νίκη αυτή είχε διεθνή απήχηση και θεωρήθηκε θαύμα, καθώς για πρώτη φορά μια μικρή χώρα έστεκε αντίσταση στον Άξονα . Ο Βρετανός πρω...

Η Θεσσαλονίκη, η πόλη των Αγίων, έχει τη μεγάλη τιμή να προστατεύεται εδώ και αιώνες από τον Άγιό της: τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη . Ο Ιερός Ναός του, χτισμένος στην καρδιά της πόλης, δεν αποτελεί μόνο αρχιτεκτονικό στολίδι ή μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά είναι κυρίως τόπος ζωντανής παρουσίας, πνευματικής παρηγοριάς και θαυματουργίας . Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη γύρω στο 280 μ.Χ. από επιφανή οικογένεια, ευγενή και βαθιά πιστή. Οι γονείς του, αν και ζούσαν σε καιρούς διωγμών κατά των Χριστιανών, μετέδωσαν στον Δημήτριο την πίστη στον Χριστό. Ήταν νέος, ωραίος, δυνατός στο σώμα και στη ψυχή, και σύντομα ξεχώρισε για τη σοφία και την αρετή του. Λόγω της στρατιωτικής του αξίας και της γενναιότητάς του, ορίστηκε ως δοῦκας (διοικητής) της Θεσσαλονίκης από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Όμως ο Δημήτριος δεν απέκρυψε την πίστη του στον Χριστό . Αντίθετα, την ομολόγησε με παρρησία και δίδασκε τους Χριστιανούς της πόλης με ζήλο και αγάπη. Η στάση του αυτή...

  Πρωτότυπο Κείμενο Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ, καὶ ὄχλος πολύς. Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ· καὶ αὕτη ἦν χήρα· καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος, ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ, καὶ εἶπεν αὐτῇ· Μὴ κλαῖε. Καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι. Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. Ἔλαβε δὲ φόβος ἅπαντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες· Ὅτι Προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν· καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. Νεοελληνική Απόδοση Εκεινό τον καιρό, πήγε ο Ιησούς σε μια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί του ήταν αρκετοί μαθητές του και πολύ πλήθος. Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ηταν χήρα. Κόσμος πολύς απο την πόλη τη συνόδευε. Όταν είδε τη χήρα ο Κ...

  Πρωτότυπο Κείμενο Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; Ὁ δὲ εἶπεν· Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. Ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· Οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν ,εἰσιν οἱ ἀκούσαντες· εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος, καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας, οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πι...

  Πρωτότυπο Κείμενο Εἶπεν ὁ Κύριος· καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; Καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί. Νεοελληνική Απόδοση Είπε ο Κύριος: «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς. Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνε...